آنفلوانزای H۳N۲ یکی از زیرگروههای ویروس آنفلوانزای نوع A است که بهطور فصلی در انسانها شیوع پیدا میکند. بسیاری از افراد تنها نام این ویروس را شنیدهاند، اما اطلاعات دقیقی درباره علائم، شدت بیماری و راههای پیشگیری از آن ندارند. شناخت این ویروس و تفاوتهای آن با سایر انواع آنفلوانزا میتواند به پیشگیری بهتر، تشخیص سریعتر و درمان مؤثرتر کمک کند.
مرور کلی آنفلوانزا H3N2
آنفلوانزای H۳N۲ نخستین بار در سال ۱۹۶۸ شناسایی شد و از آن زمان بهطور مداوم در فصلهای آنفلوانزا گردش داشته است. این ویروس یکی از زیرگروههای آنفلوانزای نوع A است و نباید با گونههای جهشیافتهای که در خوکها یافت میشوند اشتباه گرفته شود؛ گونههای خوکی عمدتاً افراد در تماس با حیوانات را آلوده میکنند و شیوع گسترده انسانی ندارند.
ویروسهای آنفلوانزا به طور مداوم جهش مییابند و پیشبینی دقیق سویه غالب هر فصل دشوار است. سازمان جهانی بهداشت سویههای غالب را برای گنجاندن در واکسن سالانه انتخاب میکند که معمولاً شامل دو سویه از نوع A (یک H۱N۱ و یک H۳N۲) و یک یا دو سویه از نوع B است. انتخاب این سویهها بیش از شش ماه پیش از آغاز فصل آنفلوانزا انجام میشود تا تولید و توزیع واکسن به موقع انجام شود.
همه گیری ها و شدت بیماری H3N2
تاریخچه نشان میدهد که فصلهایی که H۳N۲ غالب است معمولاً شدیدتر از فصلهای غالب H۱N۱ هستند. این فصلها بیشترین میزان بستری در بیمارستان و مرگومیر را بهویژه در افراد بالای ۶۵ سال به همراه دارند. به عنوان مثال، بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳، سه فصل آنفلوانزایی که H۳N۲ غالب بود، بیشترین نرخ مرگومیر را ثبت کردند.
در برخی سالها، مانند فصل ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵، نسخههای جهشیافته H۳N۲ باعث شدند واکسن نتواند به اندازه معمول محافظت ایجاد کند، اگرچه اثرات محافظتی کامل از بین نمیرود. این نشان میدهد که حتی با وجود واکسیناسیون، مراقبت و رعایت نکات پیشگیرانه اهمیت بالایی دارد.
علائم آنفلوانزای H3N2
عفونت با H۳N۲ معمولاً بین پنج تا هفت روز طول میکشد، اگرچه سرفه میتواند تا سه هفته ادامه پیدا کند. علائم تیپیک شامل موارد زیر است:
- تب و لرز
- دردهای عضلانی و بدن درد
- سردرد
- گلودرد و التهاب حلق
- سرفه مداوم
- خستگی شدید
- گرفتگی بینی
- استفراغ و اسهال (در کودکان شایعتر است)
توجه داشته باشید که آنفلوانزای معده ناشی از ویروس دیگری است و ارتباطی با H۳N۲ ندارد.
عوارض جدی آنفلوانزا
در برخی افراد، آنفلوانزای H۳N۲ میتواند منجر به عوارض شدید شود، حتی اگر پیشتر فرد سالم باشد. این عوارض شامل موارد زیر است:
- پنومونی (عفونت ریه)
- سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS)
- سپسیس (واکنش گسترده بدن به عفونت)
- مننژیت (التهاب پردههای مغز و نخاع)
- میوکاردیت (التهاب عضله قلب)
افرادی که بیشترین خطر را دارند شامل کودکان زیر ۵ سال، افراد بالای ۶۵ سال، زنان باردار و افراد با بیماریهای مزمن یا سیستم ایمنی ضعیف هستند.
تشخیص و درمان
تشخیص آنفلوانزا تنها توسط پزشک انجام میشود و بر اساس علائم، معاینه فیزیکی و گاهی تست سریع آنفلوانزا با سواب بینی یا گلو صورت میگیرد. درمان بسته به سن، وضعیت سلامت و مدت زمان ابتلا متفاوت است.
داروهای ضدویروسی مانند اوسلتامیویر (تامیفلو) و زانامیویر (رلنزا) میتوانند شدت و مدت علائم را کاهش دهند، اما بیشترین اثر را در ۴۸ ساعت اول پس از شروع علائم دارند. بعد از این زمان، استفاده از دارو معمولاً اثر کمتری دارد و در افراد سالم بدون خطر بالا ممکن است اصلاً نیاز به مصرف دارو نباشد.
مراقبتهای خانگی نیز بسیار مؤثرند، از جمله:
- مصرف داروهای بدون نسخه برای کاهش تب و درد
- استراحت کافی
- نوشیدن مایعات فراوان
- اجتناب از آنتیبیوتیک مگر در صورت عفونت باکتریایی ثانویه
پیشگیری از آنفلوانزای H3N2
روشهای پیشگیری مشابه سایر ویروسهای آنفلوانزا هستند و شامل:
- دریافت واکسن سالانه آنفلوانزا برای کاهش احتمال ابتلا و شدت بیماری
- پوشاندن دهان و بینی هنگام سرفه یا عطسه با دستمال یا آستین داخلی آرنج
- شستوشوی مرتب دستها با آب و صابون یا محلول ضدعفونیکننده
- خودداری از لمس چشمها، بینی و دهان
- پرهیز از تماس نزدیک با افراد بیمار
- در صورت ابتلا، ماندن در خانه تا بهبود کامل و عدم حضور در محل کار یا مدرسه
نتیجه گیری
آنفلوانزای H۳N۲ یک ویروس فصلی است که میتواند عوارض جدی بهویژه در افراد مسن، کودکان و افراد دارای بیماریهای مزمن ایجاد کند. شناخت علائم، آگاهی از گروههای پرخطر، تشخیص به موقع و اقدامات پیشگیرانه میتواند از ابتلا و بروز عوارض شدید جلوگیری کند. واکسیناسیون سالانه، رعایت بهداشت فردی و مراقبتهای خانگی، ستونهای اصلی مقابله با این ویروس هستند و اهمیت رعایت آنها در هر فصل آنفلوانزا برجسته است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟
ارسال دیدگاه