یکی از چالش‌های بزرگ در دنیای پزشکی، شناسایی دقیق‌تر عواملی است که می‌تواند منجر به نارسایی قلبی شود. نارسایی قلبی یکی از مهم‌ترین علل مرگ و میر در سراسر جهان است و پیشگیری از آن می‌تواند تأثیر چشمگیری در کاهش آمار مرگ و میر و بهبود کیفیت زندگی افراد داشته باشد. اخیراً تیمی از محققان دانشگاه لوند در سوئد کشف مهمی کرده‌اند که می‌تواند در تشخیص و پیش‌بینی این بیماری نقش حیاتی ایفا کند. آن‌ها دریافتند که اندازه دور کمر به مراتب عامل دقیق‌تری در پیش‌بینی نارسایی قلبی نسبت به شاخص توده بدنی (BMI) است.
نسبت دور کمر به قد: پیش بینی دقیق تر خطر نارسایی قلبی
دقیق‌تر از شاخص توده بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به قد (Waist-to-Height Ratio یا WtHR) توانسته است به‌عنوان شاخصی مؤثرتر برای ارزیابی خطر نارسایی قلبی شناخته شود. این نسبت می‌تواند بهتر توزیع چربی بدن را ارزیابی کند و برخلاف BMI، که تنها بر اساس وزن و قد محاسبه میشود، توجه بیشتری به چربی‌های مضر اطراف اعضای داخلی بدن، به‌ویژه اطراف قلب، دارد.
محققان دانشگاه لوند این کشف را با تجزیه و تحلیل داده‌های ۱۷۹۲ نفر که در پروژه پیشگیری مالمو شرکت کرده‌اند، به اثبات رساندند. آن‌ها متوجه شدند که افرادی که نسبت دور کمر به قد بالای ۰.۶۵ دارند، نسبت به دیگران ۲.۷ برابر بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند.
نسبت دور کمر به قد این مزیت را دارد که می‌تواند توزیع چربی بدن را بهتر از BMI شبیه‌سازی کند. در حالی که BMI تنها وزن را در نظر می‌گیرد، این نسبت مشخص می‌کند که آیا چربی اضافی در نواحی خاص مانند شکم (که تأثیر زیادی بر سلامت قلب دارد) وجود دارد یا خیر. چربی اطراف اندام‌های داخلی (چربی احشایی) یکی از عوامل اصلی خطر برای بیماری‌های قلبی است.
تفاوت های کلیدی بین شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به قد
شاخص توده بدنی (BMI) سال‌هاست که به‌عنوان معیاری برای سنجش چاقی و اضافه وزن مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، این شاخص نمی‌تواند توزیع چربی بدن را به‌درستی ارزیابی کند و ممکن است در برخی موارد تشخیص‌های اشتباهی ارائه دهد. به‌طور مثال، افرادی که عضله بیشتری دارند و وزن بالاتری نیز دارند، ممکن است به‌عنوان افرادی با BMI بالا شناخته شوند، در حالی که وضعیت سلامت قلب آن‌ها ممکن است نگران‌کننده نباشد.
در مقابل، نسبت دور کمر به قد یک شاخص دقیق‌تر برای شناسایی افرادی است که در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری‌های قلبی هستند. این نسبت مشخص می‌کند که آیا چربی اضافی در ناحیه شکم فرد جمع شده است یا خیر.
اهمیت دور کمر کمتر از نصف قد در پیشگیری از نارسایی قلبی
محققان بر این باورند که بهترین نسبت دور کمر به قد، ۰.۵ است. این به این معنی است که دور کمر باید کمتر از نصف قد فرد باشد. اگر این نسبت بیشتر از ۰.۵ باشد، فرد در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت نوع ۲ و دیگر مشکلات سلامتی قرار دارد.
دکتر امرا گوتش، محقق ارشد این مطالعه، به اهمیت چربی احشایی در ایجاد مشکلات قلبی اشاره کرده است. وی توضیح می‌دهد که چربی اطراف اعضای داخلی بدن، به ویژه در ناحیه شکم، یکی از عوامل خطر جدی برای بروز بیماری‌های قلبی است و به همین دلیل نسبت دور کمر به قد می‌تواند شاخصی معتبرتر از BMI باشد.
نتیجه گیری
اگر دور کمر شما بیشتر از نصف قدتان باشد، این می‌تواند نشان‌دهنده وجود چربی اضافی در نواحی خطرناک بدن باشد که به‌طور مستقیم بر سلامت قلب تأثیر می‌گذارد. محققان تأکید می‌کنند که در این شرایط باید به پزشک مراجعه کرد تا از راهکارهای پیشگیرانه و درمانی مناسب بهره‌برداری شود. اصلاح عادات غذایی، ورزش منظم و سایر روش‌های بهبود سلامت قلب می‌تواند خطر ابتلا به نارسایی قلبی را کاهش دهد.
محققان دانشگاه لوند به کشف مهمی دست یافته‌اند که نسبت دور کمر به قد (WtHR) را به‌عنوان شاخصی مؤثرتر در پیش‌بینی نارسایی قلبی معرفی کرده‌اند. این کشف می‌تواند به پزشکان کمک کند تا خطر نارسایی قلبی را به‌طور دقیق‌تری ارزیابی کنند و افراد را از خطرات جدی‌تری که ناشی از چربی احشایی است، آگاه سازند. اگر دور کمر شما نسبت به قدتان بالا باشد، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید و راهکارهایی برای کاهش خطرات سلامتی پیدا کنید.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟
ارسال دیدگاه