بیماری گال یک عفونت پوستی است که از طریق یک انگل میکروسکوپی به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود. این انگل‌ها به لایه‌های سطحی پوست نفوذ کرده و در آنجا تخم‌گذاری می‌کنند، که باعث ایجاد علائمی نظیر خارش شدید و بثورات پوستی می‌شود. گال یک بیماری مسری است که به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. این بیماری به شدت آزاردهنده است و ممکن است فرد مبتلا را با مشکلات زیادی روبرو کند. در این مقاله، به بررسی علل، علائم و درمان بیماری گال خواهیم پرداخت و اطلاعات کاملی در مورد چگونگی شناسایی و درمان آن ارائه خواهیم کرد.
علل بیماری گال
بیماری گال توسط کنه‌ای میکروسکوپی به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود. این کنه‌ها پس از تماس مستقیم با پوست فرد مبتلا، وارد لایه‌های اپیدرمی پوست شده و در آنجا تخم‌گذاری می‌کنند. این فرآیند باعث بروز خارش شدید، التهابات پوستی و در نهایت ایجاد بثورات پوستی می‌شود. گال یک بیماری بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم پوست با پوست یا استفاده از وسایل مشترک مانند ملحفه‌ها، لباس‌ها و مبلمان آلوده منتقل می‌شود. بنابراین، این بیماری به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود، به خصوص در مکان‌هایی که تراکم جمعیت بالاست، مانند خانه‌های سالمندان، خوابگاه‌ها یا زندان‌ها.
علت اصلی گال در واقع انگل‌های Sarcoptes scabiei هستند که در داخل پوست زندگی می‌کنند. این انگل‌ها با ایجاد تونل‌های کوچک در زیر پوست باعث تحریک پوست شده و در نهایت منجر به خارش و التهاب می‌شوند. تخم‌گذاری این کنه‌ها در زیر پوست باعث افزایش حساسیت بدن به مواد دفعی آن‌ها و واکنش‌های التهابی می‌شود.
علائم بیماری گال
علائم بیماری گال به سرعت ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:
- خارش شدید: یکی از علائم اصلی بیماری گال خارش شدید است که به طور معمول شب‌ها تشدید می‌شود. این خارش به دلیل تحریک پوست توسط انگل‌ها و مواد دفعی آن‌ها رخ می‌دهد.
- بثورات پوستی: در مناطقی که انگل‌ها در آنجا فعال هستند، مانند بین انگشتان دست و پا، مچ دست، آرنج‌ها، ناحیه تناسلی، زیر بغل و حتی روی صورت، بثورات قرمز و جوش‌های ریز ایجاد می‌شود. این بثورات معمولاً به شکل تاول‌هایی ظاهر می‌شوند که ممکن است عفونت‌های باکتریایی نیز به آن‌ها اضافه شود.
- تونل‌های پوستی: کنه‌های گال به طور معمول تونل‌هایی در زیر پوست ایجاد می‌کنند که به صورت خطوط نازک و برجسته دیده می‌شوند. این تونل‌ها به وضوح در پوست قابل مشاهده هستند و معمولاً در نواحی چین‌خورده پوست مثل مچ دست، آرنج، زیر بغل یا نواحی تناسلی ظاهر می‌شوند.
- عفونت‌های باکتریایی ثانویه: در اثر خارش شدید و آسیب به پوست، ممکن است عفونت‌های باکتریایی به بثورات پوستی افزوده شوند. این عفونت‌ها می‌توانند باعث تشدید علائم و افزایش درد و التهاب شوند.
- التهاب و قرمزی: نواحی آسیب‌دیده به علت التهاب و واکنش‌های ایمنی به انگل‌ها و تخم‌های آن‌ها ممکن است دچار قرمزی و تورم شوند. این علائم می‌تواند همراه با درد باشد.
چگونگی تشخیص بیماری گال
تشخیص بیماری گال معمولاً توسط پزشک متخصص از طریق معاینه بالینی انجام می‌شود. پزشک با بررسی علائم بالینی، مانند خارش شدید و بثورات پوستی، می‌تواند احتمال ابتلا به این بیماری را تأیید کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای تأیید تشخیص، نمونه‌برداری از پوست را انجام دهد تا وجود انگل‌ها و تخم‌های آن‌ها در زیر پوست بررسی شود. در این روش، پزشک نمونه‌ای از پوست را برداشته و آن را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند تا وجود انگل‌های گال را شناسایی کند.
درمان بیماری گال
درمان بیماری گال معمولاً با استفاده از داروهای موضعی صورت می‌گیرد. این داروها باید توسط پزشک تجویز شوند و معمولاً شامل موارد زیر هستند:
- داروهای موضعی (پمادها و کرم‌ها): یکی از رایج‌ترین روش‌های درمانی برای بیماری گال استفاده از پمادهای حاوی پرمترین (permethrin) یا کرم‌های حاوی بنزیل بنزوات است. این داروها باید به طور کامل بر روی تمام پوست بدن به جز صورت و چشم‌ها مالیده شوند و به مدت 8 تا 12 ساعت باقی بمانند. پس از این مدت، باید دارو از پوست شسته شود.
- داروهای خوراکی: در برخی موارد شدید یا زمانی که درمان‌های موضعی مؤثر نباشند، پزشک ممکن است داروهای خوراکی مانند آفتراسیون (Ivermectin) را تجویز کند. این دارو برای درمان گال در موارد مقاوم به درمان‌های موضعی استفاده می‌شود.
- مراقبت‌های بعد از درمان: برای جلوگیری از بازگشت گال، شستن لباس‌ها، ملحفه‌ها و سایر وسایل شخصی مانند حوله و بالش‌ها با آب داغ و خشک کردن آن‌ها با حرارت بالا بسیار مهم است. این کار به حذف انگل‌ها و تخم‌های باقی‌مانده کمک می‌کند.
- درمان تمام اعضای خانواده یا افرادی که با بیمار در تماس بوده‌اند: چون گال یک بیماری مسری است، ضروری است که تمام افراد خانواده یا افرادی که با بیمار تماس نزدیک داشته‌اند، درمان شوند. حتی اگر آن‌ها هیچ علائمی از بیماری را نشان ندهند، پیشگیری از انتقال مجدد بسیار مهم است.
پیشگیری از بیماری گال
اجتناب از تماس نزدیک با افراد مبتلا: مهم‌ترین روش پیشگیری از گال اجتناب از تماس نزدیک با افراد مبتلا است. افرادی که دچار گال هستند باید از تماس پوستی مستقیم با دیگران پرهیز کنند تا از انتقال بیماری جلوگیری شود.
- شستن لباس‌ها و ملحفه‌ها: شستشوی منظم لباس‌ها، ملحفه‌ها و سایر وسایل شخصی که ممکن است آلوده به انگل‌ها شده باشند، یکی از روش‌های مؤثر در جلوگیری از گال است.
- پرهیز از استفاده مشترک از وسایل شخصی: استفاده مشترک از وسایل شخصی مانند حوله، لباس یا مبلمان می‌تواند باعث انتقال این بیماری شود. بنابراین باید از اشتراک‌گذاری این وسایل با دیگران خودداری کرد.
نتیجه گیری
گال یک بیماری پوستی مسری است که توسط کنه‌ها ایجاد می‌شود و علائم آن شامل خارش شدید، بثورات پوستی و تونل‌های زیر پوستی است. این بیماری به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود و به همین دلیل باید اقدامات پیشگیرانه‌ای برای جلوگیری از انتشار آن انجام شود. درمان بیماری گال معمولاً با استفاده از داروهای موضعی و در برخی موارد داروهای خوراکی صورت می‌گیرد. برای پیشگیری از این بیماری، باید از تماس نزدیک با افراد مبتلا خودداری کرده و وسایل شخصی به طور منظم شسته و ضدعفونی شوند.
این بیماری اگرچه آزاردهنده است، اما با تشخیص به موقع و درمان مناسب به راحتی قابل درمان است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟
ارسال دیدگاه